Mając świadomość prośby CNVC dotyczącej używania/nie używania nazwy Porozumienie Bez Przemocy w tytułach, materiałach itd. informuję, czemu zdecydowałem się jej jednak używać. Intencją wyrażoną za tą prośbą jest ochrona jakości „uczenia”, zgodności tego czym dzieli się taka osoba (używająca tej nazwy) z pracą twórcy PBP Marshalla Rosenberga. Żebyś ty – odbiorco mojego działania, mógł sobie odpowiedzieć czy potencjalnie moja wiedza i doświadczenie w tym temacie mają szasnę spełnić te kryteria. Poniżej opisuję swoje doświadczenie w tym zakresie. Ocenę i decyzję czy chcesz z mojej usługi skorzystać pozostawiam Tobie.
Ideę PBP poznałem ok. 2006, przeczytałem wtedy krótki tekst podany mi przez żonę. Trzy tygodnie później, życie przyniosło wyzwanie i na prośbę Klienta wraz z Anią Mills zrobiliśmy mediację grupową używając tłumaczenia ocen na potrzeby. W tym wydarzeniu ja zaprojektowałem strukturę całego spotkania, Ania zaś zastosowała w praktyce umiejętność empatii wg PBP. Rezultaty były tak fenomenalne, że postanowiłem się tego nauczyć. Zacząłem chodzić na warsztaty, na jakie tylko udało mi się dojść. W latach 2007-2010 uczestniczyłem w XXX dniach warsztatów prowadzonych przez Kay Rung, Liv Larsoon, Ike Lasater, John Kinyon, Nada Ignatovic, Marianne Gothlin, Ania Mills, Ewa Orłowska.
Po pierwszych warsztatach z mediacji PBP prowadzonych przez Ika Lasatera, przez prawie półtora roku, niemalże tydzień w tydzień ćwiczyłem w trójce mediacyjnej z Anią Mills, Ewą Orłowską, Magdą Barańską. W kolejnym roku uczestniczyłem po raz pierwszy w rocznym (trzy zjazdy po 5 dni) programie mediacji PBP prowadzonym przez Ika Lasatera i Anię Mills. W kolejnym roku realizacji tego programu dołączyłem do grona trenerów. W zespole z Ikem i z Anią współrealizowałem ten program przez 8 kolejnych lat w Polsce (większość edycji w języku angielskim) oraz w ramach jednej edycji za granicą (Włochy).
Teraz nieco precyzyjniej i z datami:
W latach 2007-2010 uczestniczyłem w 70 dniach warsztatów prowadzonych przez Kay Rung, Liv Larsoon, Ike Lasater, John Kinyon, Nada Ignatovic, Marianne Gothlin, Ania Mills, Ewa Orłowska, Ian Petty.
W latach 2008-2009 zrealizowałem ok. 120 godzin ćwiczeń w dwójkach i trójkach w ramach programu mediacji opartych o PBP.
W 2008 roku uczestniczyłem po raz pierwszy w rocznym (trzy zjazdy po 5 dni) programie mediacji PBP prowadzonym przez Ika Lasatera i Anię Mills. W kolejnym roku realizacji tego programu dołączyłem do grona trenerów. W zespole z Ikem i z Anią współrealizowałem ten program przez 8 kolejnych lat w Polsce (większość edycji w języku angielskim) oraz w ramach jednej edycji za granicą (Włochy).
Od 2010 roku zacząłem łączyć PBP z innymi elementami mojej pracy i wplatać je w różnych formach do programów swoich zajęć oraz realizować zajęcia bezpośrednio na ten temat. Przykładów jest bardzo wiele i rocznie takich zajęć realizuję kilka dni. Poniżej kilka przykładów historycznych i wyciąg z ostatniego roku:
Od 2010 roku użytkownikiem i trenerem procesu Kręgów Naprawczych – metody pracy z konfliktem grupowym w całości opartym na PBP. Jak do tej pory jestem jedyną osobą w Polsce, która odbyła 12 dniowy trening. Od tamtego czasu propaguję KN w Polsce realizując zajęcia, prelekcje, interwencje konfliktowe z użyciem KN jako formy pracy. Rocznie realizuję tylko z KN ok. 16 dni zajęć, kilka interwencji i rozwijam społeczność facylitatorów tego procesu.
Realizacje szkoleń z użyciem NVC jako takiego lub wykorzystywania go jako „silnika” komunikacyjnego trwają nieprzerwanie. Jest ich od 20 do 60 dni szkoleniowych rocznie. Po prostu nie uzupełniam już wymienionej wyżej listy.